برف

درپس اینهمه خاک، اینهمه دود
بعد ازبرف،
جزسپیدی هیچ نبود
سه شنبه برف اومد وچقدرباحال بود اگرچه همسرم تقریبا سه ساعت تو ترافیک گیرکرده بود وخودم هم مجبورشدم ازشریعتی تا نزدیکی نوبنیاد پیاده بیام واصلاماشینی نبود که سوارم کنه نه من تنهارو بلکه کلی آدم که زیرپل صدر،شریعتی ایستاده بودن
وجالب اینجاست که اگه به یه تاکسی هم میگفتی مستقیم سوارت نمیکردومنتظر بود تابگی دربست وانهم یه رقم خفن بگه واگه قبول کردی بری بالا

سه شنبه میرداماد کارداشتم وتقریبا تا ساعت چهاراونجا بودم رفته بودم مصاحبه برای کار خیلی جالب بود حتما براتون مینویسمش
خلاصه ساعت چهارسرمیرداماد بودم وخواستم برم الهیه یه سربه خواهرم بزنم ولی خیلی ترافیک زیاد بود وکلی آدم کنارخیابون بودن که کسی سوارشون نمیکرد من اومدم تومیرداماد وبه یه تاکسی گفتم دربست الهیه و اونم گفت ده هزارتومن راستش خیلی جا خوردم وبهش گفتم واقعا حالت خوبه کلاٌ یک ربع راهه آخه انصاف داشته باش که کلی بهش برخورد وگفت نمیخوای سوارنشو

خیلی بهم برخورد آخه یه برف یا بارون اتفاق خیلی ناجوری نیست من همش میترسم یه اتفاق بدتری پیش بیاد فک کنم همدیگرو بخوریم وهیچکس به کسی رحم نکنه مثلا اگه خدای نکرده زلزله بیاد ویا یه اتفاق طبیعی یا یه چیز دیگه

گاهی وقتها این جورموقع ها یاد داستان کوری می افتم

ولی ما ایرانی ها قبلا اینجوری نبودیم
البته هنوزم آدمهای خوب پیدامیشن مثلا همین شب که من داشتم پیاده می اومدم یه بنده خدا نگه داشت ومنو سوارکرد ومن کلی تشکرکردم
ومن خودمم هروقت تو برف یا بارون باماشین بیرون میرم تومسیرم سعی میکنم که هم مسیرامو سوارکنم ولی اگه همه این کارو بکنن خیلی خیلی بهتره

دیشب که برف می اومد فهیمه بهم گفت که دیگه برف وبارون بهش مزه نمیده ومن دلیلشو پرسیدم گفت دلیلش منم وگفت که چندسال پیش که تازه ازدواج کرده بودیم یه روز که داشته برف می اومده واون خیلی خوشحال بوده من بهش گفتم اینهمه خوشحال نباش یه کم هم به کارتن خوابها وبی خانه مانها فکرکن وگفت که ازاون موقع دیگه هروقت برف میاد یاد اونها می افته ومنم بهش گفتم که منظورم این نبود که همه چی رو به خودت تلخ کنی فقط گفتم اگه میتونی کمک به این آدمهارو فراموش نکن خلاصه تواین هوا همه ماها به فکرپرنده ها وگربه هاهستیم کمی هم به فکر آدمها باشیم کمک کنیم حتی با سوارکردن یه عابر ورسوندنش وحتی با آهسته رفتن ونپاشیدن آب روسروکله مردم

تو این هوا بیایم کمی بیشتر ایرانی باشیم

گذشت پاییز

.....باغ بی برگی که میگوید که زیبا نیست...

پاییز هم داره تموم میشه با تمام قشنگیاش با تمام عاشقیاش با تمام سرگشتگی ها وخیابون گردیهای بی پایانش
چندین سال قبل که من کلاس دوم دبیرستان بودم سرکلاس زیست شناسی معلم ما میخواست که به ما تشریح قورباغه رو یاد بده ومن ویکی از بچه ها داوطلب شدیم که به تعداد بچه قورباغه بگیریم وبه کلاس بیاریم،چون ما رشته تحصیلیمون تجربی بود همه ما احساس دکتربودن داشتیم وفکرمیکردیم از حالاباید با خون وتشریح وقلب وروده آشنا بشیم وکلی ذوق داشتیم

خلاصه هواسرد بود وفکرکنم همین ماه سال بود ومن ودوستم با هم به نزدیکی بهشت زهرا وچاله های پرآب اون طرفها رفتیم وبا مصیبت بیست وچهارتا قورباغه گرفتیم چون کلاس ما بیست ودو نفربود ودوتا هم اضافه گرفتیم تا اگه واسه یکی دوتاشون اتفاقی افتاد سرکلاس تشریح مشکلی پیش نیاد।

خلاصه بکذریم ازاینکه اون شب تاصبح من وکل خانواده ام از صدای دل انگیز قورباغه ها نخوابیدیم وصبح من با یک سطل پرازقورباغه به مدرسه رفتم ।
مایه مبصر داشتیم خیلی ضایع بود ومدام مارو میفروخت وباعث میشد مدام من وچند نفر دیگه از بچه ها دم دفتر باشیم ومن دلم میخواست هرجورشده حالشو بگیرم ودنبال یه فرصت مناسب بودم
خلاصه کلاس تشریح شروع شد ومن کوچکترین قورباغه رو دادم به مبصر کلاسمون وهرکدوم ازما با کلروفرم قورباغه هارو بیهوش کردیم وبه یک تکه یونلیت به صلیب کشیدیم ودل وروده قورباغه رو بیرون ریختیم وقلب قورباغه رو توی یک ظرف آب نمک مینداختیم وبراثر سدیم موجود درآب نمک قلب قورباغه حداقل چند دقیقه به ضربان خودش ادامه میداد وخلاصه همه کارشون تموم شده بود ولی مبصر کلاس ما هنوز قلب قورباغه رو پیدا نکرده بود وزنگ خورد اما اون نتونست قلب قورباغه رو پیدا کنه ونتونست نمره آزمایشگاه زیست شناسی رو بگیره وهمش میگفت که آقا اینها سرم کلاه گذاشتن چون قورباغه من اصلا قلب نداشته وتا سال چهارم سوژه ما بود که قورباغه بی قلب رو تشریح کرده।

البته شاید این خاطره واسه خیلی ها خوش آیند نباشه وحال بعضی هارو خراب کنه ولی من حس میکنم تمام زندگی مثل اون کلاس میمونه شاید قورباغه بعضی هامون اینقدرکوچیکه که نمیتونیم اعضا وجوارح اونو پیدا کنیم وهمیشه این منو آزار میده که هیچکسی قورباغه اشو خودش انتخاب نمیکنه ویکی اونو بهت میده اما وقتی ما نمیتونیم نمره لازمه این کلاسو بگیریم چی میشه ؟